MUTLULUK KUTUSU

Bir hikâye üzerine çalışıyorum. Uzun zaman oldu. Bir gün bitirir miyim? Bilmiyorum. Bitirmeliyim? Onu da bilmiyorum. Zamanın olanca hızıyla çevremde akıp gittiği, bir çok arkadaşımın kitaplarının yayınladığı bir dönemdeyim. Yazan insanların en büyük hayalidir yazdıklarının kitap haline gelip okuyucusunu bulması. Ama bazen sadece yazmak hatta yazmayı düşünmek bile bir yolculuktur. Bu yolculuğun da en güzel tarafı her an yeni bir şeyler öğrenebilme fırsatıdır. (Bu sözler alıntı değil, benden. O nedenle tırnak içine almadım. Gülmeyiniz lütfen!)

İşte dün öğrendiğim şey -gerçi daha önce de bunu biliyordum. Dün yeniden teyit ettiğim diyeyim- yazılmamış hiç bir şeyin olmadığı. Üstelik sen bir hikâye kurmaya çabalarken ve her yazdığının üstü çizilip, tekrar yazman gerekirken, birisinin mükemmel metne ulaştığı üstelik bunu Dünya'nın bambaşka bir kıtasında yapıp senin önüne kadar getirdiği gerçeği ile yüzleşiyorsun.

Uzatmayayım söz konusu kitabın adı: MUTLULUK KUTUSU. Mesele boşanma, biten bir evlilik ama sadece evlilik değil bununla birlikte annede gelişen travma, babanın başka bir sevgili için evi terk edişi, herkesin mutlu görünürken aslında mutsuz oluşu. Mutluluk Kutusu çok etkileyici bir kısa roman. Yayınevi ilk gençlik olarak sınıflandırmış. Bence zaten çocuk, genç, yetişkin herkes okusun.

Çocuklar rahatlıkla okuyabilir çünkü on yaşındaki küçük bir kızın dilinden yazılmış. Üstelik boşanma mevzusu zaten zamanımızda neredeyse çevremizde iki üç aileden birinde görünür hale geldi. Dolasıyla bu bir travmaya neden oluyorsa bir çocuğun diğer bir çocuğun gözünden mutluluğu arayışına tanıklık etmesinde hiç bir sakınca yok bence.

Mutluluk Kutusu az öncede bahsettiğim gibi on yaşında bir kızın hayatından kesit sunuyor. Kendisinde on ya da on beş yaş büyük ikiz kız kardeşleri olan bu kızın bir gün ailesi dağılır. Bu dağılış da büyük evlerindeki kuyruklu piyanonun evden gidişiyle başlıyor. Piyanoyla birlikte büyükanne de gidiyor. Onlar da daha küçük bir eve taşınıyorlar. Yataklar ayrılıyor, ablalar evleniyor, baba ise vaktini iş yerindeki arkadaşıyla geçiriyor. Anne çok mutsuz, ablalar mutlu gibi görünseler de onlar da mutsuz. Sonunda kahramanımız mutluluğu aramaya çıkıyor. Onun kuyruklu piyanoyla bir bağlantısının olduğunu düşünüyor.

Kısa kısa öyküler şekilde okunabilecek roman çok kısa ancak oldukça etkileyici, derin bir metin. Zaten cümleleri okuyunca anlıyorsunuz. Bir paragrafta anlatılacak bir duyguyu ya da tasviri yazar beş ya da altı kelimeden oluşan kısacık bir cümlede vermiş. İşte bu ustalıktır.

Kitabı tavsiye ile aldım. İyi kitaplar tavsiye eden dostlarım olduğu için çok şanslıyım. Yoksa bu engin denizde doğru kulaçlar atmayı nasıl başarabilirdim? Ben de şimdi size tavsiye ediyorum. Okuyun, çok seveceksiniz.

KÜNYE:

KİTABIN ADI: MUTLULUK KUTUSU

YAZARI: CHARLOTTE GİNGRAS

ÇEVİREN: NİHAN ÖZYILDIRIM

RESİMLEYEN: BURCU YILMAZ

EDİTÖR: ÖZLEM AKCAN

YAYINEVİ: KIRMIZI KEDİ ÇOCUK