All Posts

Annem bana bir şapka aldı. Kenarları fırfırlı, üstünde minik beyaz kuşlar olan çok güzel bir şapka. Alırken sordu: “Kızım ne renk istersin?” Satıcı amca pembe ve kırmızı şapkaları gösterdi. “Bunlar tam senin için küçük hanım”  “Ama ben mavi isterim” dedim. “Mavi renk erkekler içindir” “Kim demiş onu? Ben çok maviyi severim işte o kadar!” dedim. Gitti, aradı, buldu, getirdi. Hem renklerin kızı erkeği olmaz ki! Ben bütün renkleri severim ama en çok da maviyi. Çünkü deniz mavi,

Dilek Ağacı romanı aslında uzun bir öykü. Yazar William Faulkner'in ilk ve tek çocuk kitabı olma özelliği taşıyor. Kırmızı Kedi Çocuk tarafından basılan bu kitapta ilk baskısındaki kara kalem çizimler kullanılıyor.

Şermin Yaşar Abartma Tozu kitabı tanıtımı. Çocuk edebiyatının ünlü yazarı Şermin Yaşar 'dan kitap al madan önce mutlaka okumanızı öneririm. Abartma Tozu hem eğlenceli hem de eğitici bir kitap

Gündüz Vassaf annesi hayattayken onun yaşam hikayesini yazmayı düşünüyor ve onunla karşılıklı oturup anılarının kaydını alıyor. Sonrasında da bunları bir biyografik anlatıya dönüştürüyor. Tarihi bilgiler içiren önemli bir kitap. Kitap al ve okul.

Sanırım iki ya da üç yıl öncesiydi. İstanbul Film Ekimi gösterim listesinde görmüştüm Anaokulu Öğretmeni isimli filmi. İlgimi çekmişti. Her yıl programımızı birbirine uydurur arkadaşım Filiz'le birlikte izlerdik. Şimdi araya pandemi denen durum girince sinemalar ve festivaller bir hayal olarak kaldı. İşte geçtiğimiz günlerde bir platformda karşıma çıkınca bu film hemen izlemek istedim. Üstelik bugünlerde özellikle çocuklarla ilgili çalışmalar yaparken denk gelmesi, kendini ha

Çok etkileyici bir gençlik romanı okudum: Süper İyi Günler. Kitapları ben ilk kez okuyunca yeni bir buluş yapmışım ya da ilk defa aşık olmuşum gibi bir şey yaşıyorum. Gözlerimin içinde ışıklar yanıp sönüyor, epeyce bir etkisinden kurtulamıyorum ama elbette bu paylaşımıma bakacak olanlar arasında çoktan Süper İyi Günleri okumuş olanlar vardır. Süper İyi Günler, Ya da Christopher Boone'un Sıradışı Hayatı son derece akıcı, içten altında bir çok olumla taşıyan bir roman. Hikayeni

Kirpinin Zarafeti Dilek Kitaplığı Kitap Kulübü'müzün Eylül 2020 kitabıydı. Daha öncesinde bu kitabı takibe almıştım. Ve ekiple birlikte okuduğumuz için çok mutluyum. Özellikle çocuk edebiyatı konusunda yoğunlaştığım döneme gelmesi benim için gerçekten çok iyi oldu. Çünkü anlatıcılardan biri on altı yaşında genç bir kız. İki anlatıcı aynı şehirde, aynı binada, birbirinden çok farklı yaşamlar sürselerde o kadar ortak özelliklere sahipler ki sadece küçük bir birleştiriciye ihtiy

Bu akşam masal okuma sırası babasındaydı. Masal bitince, odanın ışığını söndürüp gitmeden önce Ayla ona:   - Baba, anneni özlüyor musun? diye sordu.  -Özlemez olur muyum kızım. Hem de çok özlüyorum. Ama biliyorsun o artık cennet bahçesinde, dedi.   Kimse Ayla kadar özleyemezdi. Babası bile. Şimdi odası kapkaranlıktı. Aslında Ayla karanlığı hiç sevmez. Hatta korktuğu bile söylenebilir. Ama o gece ışıkları yakmak içinden gelmedi. Sanki sadece odanın ışıkları değil, içindeki ışı

Yine çok eğlenceli bir kitap okudum. Nilay Yılmaz çocuk edebiyatımızın önemli isimlerinden biri. Çok beğenilen kitapların yazarı olmanın dışında bir eğitimci olarak da sektörde yer alan biri. Ayrıca oyun oynamayı da çok seviyor. Evet biliyorum çünkü yakın zamanda onun düzenlediği bir projenin içinde yer aldım. Sadece çocukları değil, öğretmenleri ve biz yetişkinleri de içine alan "SIRA DIŞI MEYDAN OKUMALAR" projesinin yaratıcısı. Bugün tanıtacağım kitabın ismi "68.Adım" ama i

Sevgili yazar Dilge Güney ile Zikzak Çocuk ve Gençlik Edebiyatı vesilesiyle yolumuz kesişti. İkimizde aynı kıymetli hocanın, Nevzat Süer Sezgin'in, öğrencileriyiz. Ve Nevzat Öğretmenimizin anlattığı kadarıyla grubun en çalışkanlarından biri sevgili Dilge. Gerçekten de öyle çünkü şu ana kadar yayınlanmış yedi kitabı var. Marmara Üniversitesi Hukuk Fakültesi mevzunu ve bir anne. Yazarımızı böyle kısaca tanıttıktan sonra çocuklara uzayda macera kapılarını aralayan Mavi Yıldız ro

Sağımız solumuz pandemiyle çevrilmişken, dünyada her şey kötüye gidiyorken böyle boş boş şeylerler mi oyalanıyorsun diyebilirsiniz ama nasıl kendimizi iyileştireceğiz? Bu aralar pek bir şey izlemediğimi fark ettim. Tam da denk geldi ve instagramda takip ettiğim bir kişi aynı benim kaygılarımla izlediği bu Netflix dizisini paylaştı. Muhtemelen aynı yaşlardayız, şöyle yazmıştı "Kızım bunu paylaştığımı görse 'Anne yapma yaaa' diyecektir" İşte galiba o anda daha çok ilgimi çekmiş

Ne kadar zamandır okumak istediğim bir romandı. Hikâye dayanılması zor acılara şahitlik etmemizi sağlıyor. Çocuk romanı olarak yazılmış ama bir çocuk olmadığınız için savaşın ve Nazi zulmünün ne demek olduğunu bilerek okuyunca daha bir içinizi acıtıyor. Konusuna kısaca değinecek olursam; Aynı zamanda anlatıcımızda olan küçük Bruno babasının görevi nedeniyle Berlin'den taşındığı için mutsuzdur. Çünkü oradaki beş katlı çok güzel evlerini ve en sevdiği arkadaşları Kari, Daniel v

Edebiyatıyla ilgilenip Nezihe Meriç okumamak olur mu? Olmaz elbet. Benim kendisine ayrı bir hayranlığım var zaten ama çocuk edebiyatı alanında yazdıklarını okudukça daha bir hayran oluyorum. Epey zamandır okuma listemdeydi "Alagün Çocukları" ama bir türlü okumayamamıştım. Arka kapak yazısında şöyle diyor: "Çocuk edebiyatımızın klasiklerinden sayılabilecek Alagün Çocukları, Nezihe Meriç'in ilk çocuk kitabı. Gurbeti, umudu, doğa ve insan sevgisini hem cin gibi çocukların hem de

Kış geliyor. En sevdiğim mevsim. Şimdi Erzurum’da her yer bembeyazdır. Orada olsaydım mis gibi kar kokusunu içime çekerdim. Sonra da bizimkilerle toplaşıp karların üstünde yuvarlanırdık. Beni düşünüyorlar mıdır? Melek dışında hiç kimsenin hatırladığını sanmam. Giden unutulurmuş. Okulun önüne kardan adamı çoktan yapmışlardır. Zaten ne diye hatırlasınlar?  Asla geri gelmeyecek birini hatırlamanın ne anlamı var ki?   Buranın kışı pek olmazmış. Kar bile yağmazmış. Mine söyledi. A

Bu yıl kitap kulübümüzde beni en çok etkileyen romanlardan biri oldu BAĞLAR. Sevgili Filiz'in önerisiyle listeye eklemiştik. Kitap listemizi oluştururken gerçekten çok araştırma yapıyoruz. İnce eliyoruz, sık dokuyoruz. Okunacak o kadar çok güzel kitap var ki seçim yapmakta bazen zorlanıyoruz. Ama ömür yettikçe okumaya devam ne diyelim? Neyse işte beni biliyorsunuz lafı biraz uzatmayı seviyorum. Bu yılki seçkide dünya karması gibi bir durumumuz var. İtalya'dan da bu roman. Kul

Annem hafta sonu çalışacakmış. Çok sevindim. Sabah işe giderken beni dedemlere bıraktı. Cumartesi ve Pazar harika geçecek demektir. Çok eğleniriz biz dedemle. O harika bir dededir. Üstelik onların evi bizimki gibi değil. Bir sitede oturuyorlar. Ama kocaman bir bahçesi ve çocuk parkı var. Hatta bir de yüzme havuzu. Ama dedemlerin evindeki en güzel şey Bay Bıyık. Evet yanlış duymadın, Bay Bıyık. Dedemin meraklı, dik kafalı kedisinin ismidir bu. Ben de bir kedim olsun istiyorum.

Dün Beyoğlu'ndaki Yapı Kredi Yayınları'na yaptığım ziyarette iki kitap aldım. (Ahhh ahhh daha çok alırım da kendimi tutmak zorunda kalıyorum) Biri Nezihe Meriç'in ALAGÜN ÇOCUKLARI, diğeri ise Virginia Woolf'tan YAŞLI KADIN VE PAPAĞAN'dı. İkisi de hayran olduğum edebiyatçılar. Özellikle Virginia Woolf'un hikâyesini hemen okumak istedim çünkü yazarın okuduğum ilk çocuk eseri olacaktı. Ayrıca hayatı, yaşadıkları, eserleri ve ölümüyle umut dolu bir yaşamdan uzak biri olduğunu düş

Evettttt bugün tanıtacağım kitabı belki de bir çoğunuz biliyorsunuz. Siz okudunuz, çocuklarınız okudu ya da öğrencileriz okudu. Ama öyle olsa bile bir hatırlatma olsun istedim. Benim çocuk edebiyatı alanında en sevdiğim ikililerden Sevim Ak ve Behiç Ak'ın eseri GEMİCİ DEDEM'i tanıtacağım sizlere. Gemici Dedem'i yazan Sevim Ak. Orada karakterleri tiplere dönüştüren ise Behiç Ak. 7 yaş ve üstü için yazılmış bu romanda baş kahraman ve anlatıcımız 10 yaşında bir erkek çocuk. Roma

Oya çok meraklı bir çocuktu. Annesi işe giderken sordu : “Neden gidiyorsun?” Sonra da “Gitmesen olmaz mı?” dedi. “Çalışmalıyım” dedi annesi kapıdan çıkarken. Sonra da: “İşimi seviyorum” dedi. Oya çok ağladı. Gözyaşlarını annesine gösterdi “Beni sevmiyor musun peki?” Annesi Oya’ya sarıldı “Annelerle babalar çocuklarını elbette çok sever ama herkesin bir işi vardır. Büyüyünce tıpkı senin de bir işin olacağı gibi.” El salladı ve gitti. Oya babasına sordu: “Baba büyünce benim işi

Pazar dönüşü elimde poşetler sıra sıra dizilmiş banklardan birine oturdum. Henüz kışa girmemiştik ama aslında girmeliydik. Yine geç kalmıştı mevsim. Soğuk mu sıcak mı olduğu belli olmayan kaypak bir havaya, karanlık bir gökyüzüne hapsolmuştuk da adını bir türlü koyamıyorduk. Her seferinde az alacağım deyip de nasıl bu kadar poşet yığınıyla pazardan çıktığımı bir türlü anlamam. Üstüne bir de bu mevsimini yitirmiş sıcak binince pazarın önünde o sıra sıra dizilmiş banklar bana ç